HPV infekcije - pošast savremenog doba
Autor: Dr Aleksandra Pikula
Tehnološki i civilizacijski prosperitet društva u 21. veku doneo je i mogućnosti za detekciju (otkrivanje) dijagnostiku i terapiju virusnih infekcija, (naročito HPV infekcija) donjeg genitalnog trakta kod oba pola.
U ovom trenutku poznato je da postoji oko 200 sojeva HPV virusa, koji imaju prijemčivost za sluzokožu različitih organa (disajni trakt, oko, donje partije crevnog trakta) sa posebnim afinitetom za sluzokožu i kožu donjeg genitalnog trakta (DGT).
Ova infekcija se najjednostavnije i najbrže detektuje i dijagnostikuje u žena, jer je donji genitalni trakt žena najpristupačniji pregledu, čak i običnom inspekcijom, tj golim okom.
Oko 70-tak sojeva HPV-a izaziva lezije DGT žena, na svim anatomskim nivoima (od grlića do međice i perianalnog i analnog prostora).
Nepobitna činjenica je da HPV infekcija u velikom procentu stoji u korelaciji sa nastankom premalignih i malignih promena grlića, vagine i vulve.
U tom smislu postoje i 3 grupe HPV virusa, koje se svrstavaju u HPV niskog onkogenog potencijala - tipovi 6,11, srednjeg HPV potencijala 31,33,35 i visokog onkogenog potencijala 16,18 (najpoznatiji) a sve više se tu nalaze 45 i 54.
Epidemiološkim studijama je dokazano da je najveći broj žena izložen ovim anogenitalnim tipovima virusa i to direktno - seksualnim putem, ali i preko zajedničkih površina, rublja i predmeta.
Po nekim teorijama smatra se da je svaki organizam u nekom trenutku prokužen virusima, ali da kompetentnim imunitetom mogu biti eliminisani. U određenom broju slučajeva virusi ostaju u služokoži u latantnom obliku, a u trenutku kada dođe do pada iimuniteta, bivaju aktivirani i dovode do lezija .
Virusne lezije se na grliću manifestuju najčešće u vidu patoloških promena u arhitektonici epitela, a na sluzokoži i koži u vidi bradavica tj kondiloma.
Period inkubacije je oko 45-180 dana.
Bradavice mogu biti različitog oblika i raširenosti (resičaste, šiljate, ravne,
Dijagnostika je veoma egzaktna, brza i visokospecijalizovana.
A u terapiji postoji veoma široka paleta, uglavnom hirurških destruktivnih i ekscizionih metoda, koje se sa velikim uspehom koriste u svakodnevnoj savremenoj praksi u našim ustanovama i dostupne su širokoj populaciji.
U dermatologiji se vrlo često primenjuju hemijske destruktivne metode kao i lokalna medikamentzona terapija pojedinačnih lezija, a ne sme se zanemariti i sve zastupljenija uloga tzv sistemskih imunomodulatora, koji .u oko 30% slušajeva smanjuju mogućnost nastanka recidiva.
