Bakterije mogu izazvati neplodnost
Autor: Dr Aleksandra Pikula
U moru razočaravajućih podataka u Srbiji 21. veka, nalazi se i smanjenje nataliteta ali i povećanje broja neplodnih parova.
Neplodnost (sterilitet,
Uzroci neplodnosti su multifaktorijalni i kompleksni. Kod žena su uglavnom hormonski disbalans, starosno doba i infekcije (posebno bakterijske).
Veliki broj mikro-organizama svojim dejstvom može dovesti do oštećenja tkiva reproduktivnog trakta koje onemogućava oplođenje, stvaranje i zadržavanje embriona. Najčešće su to genitalne hlamidije i mikoplazme, kao i ureoplazme. Gram negativne bakterije -Ešerihija koli, Proteus, protozoa Trihomonas vaginalis ali i gonokok (kojim je infekcija u porastu-što predstavlja dodatni socijalno epidemiološki problem).
Njeni uzročnici, uglavnom ascedentalnim (uzlaznim putem iz okoline-spoljašnje sredine ili donjih partija crevnog i urinarnog trakta) dospevaju kroz kanal vagine i grlića materice u unutrašnjost genitalnih organa. Izazivaju oštećenja, zapaljenja, zapaljenjske reakcije koje rezultiraju mehaničkim opstrukcijama i teškim promenama na sluzokoži unutrašnjih organa (materice, jajovoda, jajnika i materičnih veza, u eklatantnim slučajevima teškim zapaljenjima i priraslicama u maloj karlici i trbuhu, što otežava i čak onemogućava kopulaciju i oplođenje ( koncepciju) kao i prihvatanje oplođenog jajašceta (nidaciju) i rezultira spontanim pobačajima.
Navedene infekcije su polno prenosive, ali se mogu dobiti i preko zajedničkih površina, veša itd.
Simtomatologija je najčešće subklinička, tzv tihe upale, koje nisu praćene posebno upadljivom simptomatologijom tipa peckanja, bolova, povišene temperature, poremećenog krvavljenja, bolova pri seksualnom odnosu ili poremećajem mokrenja ili defekacije.
Ali pojava ovakvih senzacija, najčešće sluzavognojne vaginalne sekrecije, praćene određenom napetošću u maloj karlici može uputiti na pregled ginekologu.
Dijagnoza se postavlja adekvatnim, podrobnim ginekološkim pregledom, UZ i laboratorijskim analizama, naročito bakteriološkim, i to nezamenljivim cervikalnim i vaginalnim brisom iz kojih izolovanjem određene mikrobiološke kulture i određivanjem antibiograma može da se stane na put neželjenim posledicama.
Terapija se sprovodi adekvatnih dozama antibiotika ,prema antibiogramu,vaginaletama i vcaginalnim i crevnim probioticima.
Ipak najbolja zaštita je prevencija, a to je adekvatna zaštita prilikom seksualnih odnosa, održanje sistemskog imuniteta na pravom nivou, kao i vaginalnog, crevnog i urinarnog ekosistema kompetentnim.
